Simone Ijzelenberg over een 'low impact' levensstijl
Bijgewerkt op: 3 dec. 2020
Simone Ijzelenberg probeert sinds een aantal jaren op haar eigen manier duurzamer te leven. Via haar Instagram @degroenezoektocht en haar blog deelt ze haar ervaringen onderweg naar een andere levensstijl. Zo heeft ze zich verdiept in de zero waste beweging en de Low Impact Movement. Op 21 oktober sprak ik Simone via Zoom en stelde ik haar vragen over de lessen die ze heeft geleerd en de invloed die haar duurzame keuzes hebben op haar leven.
Wat is jouw achtergrond en waar houd jij je momenteel mee bezig?
Ik ben nog niet zo heel lang geleden afgestudeerd als docent Beeldende Kunst en Vormgeving, maar na mijn afstuderen heb ik besloten om niet direct op zoek te gaan naar een functie als docent. Ik heb naast mijn werk in de schoonmaak een tijdje op een BSO (buitenschoolse opvang) gewerkt, maar helaas werd mijn contract door corona niet verlengd. Gelukkig mag ik over twee weken starten met een nieuwe functie bij een callcenter.
Daarnaast ben ik veel bezig met De Groene Zoektocht; mijn blog en de Etsy-shop waarin ik zelfgemaakte zero waste producten verkoop. Daar hoop ik verder in te gaan groeien. Eind 2017 ben ik met mijn Instagram begonnen en het aantal volgers groeit vrij snel. Dat vind ik ontzettend leuk.
Wat was voor jou de aanleiding om je levensstijl te veranderen?
Ik ben eigenlijk altijd wel met het milieu bezig geweest. Ik weet nog dat toen ik heel klein was, ik altijd probeerde om zo klein mogelijk te schrijven. Dat deed ik om zo min mogelijk papier te gebruiken en te voorkomen dat er meer bomen zouden worden gekapt.
Ook koop ik al heel lang tweedehands kleding en meubels om een kleinere impact te maken op het milieu. Ik weet niet precies hoe ik de term ‘zero waste’ tegen ben gekomen, maar ik geloof dat ik aan het googelen was en op een gegeven moment een YouTuber tegenkwam die zich daarmee bezighield. Dat vond ik heel erg interessant en inspireerde mij enorm. Als eerste stap ben ik toen herbruikbare wattenschijfjes gaan maken van stof. Dat was voor mij een soort van startpunt om er echt meer mee te gaan doen.
Is er ook een bepaald boek of een documentaire geweest die jou toen heeft geïnspireerd?
In die tijd niet direct, maar ik ben later natuurlijk wel meer informatie gaan zoeken en heb veel documentaires gekeken en boeken gelezen. Ik vind bijvoorbeeld de film ‘Plastic Ocean’ heel goed. Daarnaast is er een spiritueel leider, Thich Nhat Hanh, die een boek heeft geschreven over boeddhisme en klimaatverandering, en hoe die twee zaken met elkaar verbonden zijn. Dat is ook echt een aanrader!
Je noemde eerder dat je als kind al bezig wat met duurzaamheid, heb je dat van huis uit meegekregen?
Mijn ouders zijn er altijd wel bewust mee bezig geweest. Ik kom uit Zeeland, mijn ouders en ik woonden zo'n tien minuten van de zee vandaan en zagen ook vaak dat er vanalles aanspoelde op het strand. Dan vertelde mijn ouders mij wat de oorzaak daarvan was. Ook waren we altijd erg actief wat betreft recycling. Echt ‘zero waste’ waren mijn ouders niet, maar ze deden wel zoveel als ze konden.
Ik lees vaak dat mensen de term ‘zero waste’ liever niet gebruiken. Hoe zie jij dat?
Ik vind het inderdaad ook een lastige term. Ik ben wel met die titel begonnen, maar ik voel mezelf meer verbonden met de beschrijving van de ‘Low Impact Movement’. Ik vind dat beter passend omdat het produceren van ‘nul’ afval onmogelijk haalbaar is. Daarnaast is die omschrijving enkel gefocust op afvalproductie en niet op andere aspecten van duurzaamheid. ‘Low impact’ staat voor mij voor zoveel mogelijk je best doen om duurzaam te leven op zoveel mogelijk gebieden. Dus niet alleen zo min mogelijk afval produceren, maar ook bijvoorbeeld letten op je energiegebruik, wat je eet en wat je koopt. De term ‘low impact’ is daarom voor mij meer omvattend en toegankelijker.
Ik kan me voorstellen dat je, door het nastreven van een ‘zero waste’ levensstijl, ook ontmoedigd zou kunnen raken. Heb jij dat ook zo ervaren?
Ja, de term ‘zero waste’ vind ik ook best wel veroordelend klinken. Het klinkt voor mij als: ‘je mag helemaal geen afval produceren’. In het begin voelde ik me best wel schuldig, als ik toch met boodschappen thuiskwam waar plastic omheen zat. Maarja, soms kan het gewoon niet anders. Je kunt natuurlijk je eigen groentezakjes meenemen en naar de lokale markt gaan, maar je komt bijna altijd wel met iets van afval thuis.
Ook in deze tijd van corona is het moeilijker om producten zonder afval te vinden. Op de markt worden producten bijvoorbeeld meer in plastic verpakt, om er zeker van te zijn dat niemand het voedsel heeft aangeraakt. Naar de markt gaan kan nog wel, maar ik voel me er minder prettig bij. Daarom ga ikzelf nu ook vaker naar de supermarkt en zorg daardoor helaas ook voor meer afval.
Wat zijn volgens jou de voordelen van een low impact levensstijl?
Het is een stuk goedkoper. Heel veel mensen denken dat het duur is om zo te leven, maar in mijn beleving kost het juist veel minder geld. Ik heb geleerd om meer na te denken over wat ik écht nodig heb. Ik koop veel minder onzin.
Ik heb geleerd om veel meer na te denken over wat ik écht nodig heb. Ik koop veel minder onzin.
Tweedehands spullen zijn ook veel goedkoper dan nieuwkoop. Bijna negentig procent van mijn interieur en kleding zijn tweedehands. Dat heeft mij behoorlijk wat geld bespaart. Maar ook eten bereiden vanuit verse producten is vaak veel goedkoper dan kant-en-klare maaltijden in plastic.
Daarnaast voel ik me vrijer. Ik voel me bijvoorbeeld minder snel aangesproken door advertenties en dingen die ‘verwacht’ worden door de maatschappij. Reclames spelen erop in dat je geld moet uitgeven aan spullen om je goed te voelen over jezelf, maar daar ben ik nu veel minder gevoelig voor. Dat vind ik een groot verschil maken. Daarbij geeft een duurzame levensstijl mij het gevoel dat ik iets goeds doe voor de wereld en dat vind ik heel fijn.
Wat vind je de grootste uitdaging?
Ik vind voeding toch wel het lastigst. Dat is ook een van de grootste bronnen van afval in de meeste huishoudens. Zeker als ik een drukke dag heb gehad ben ik geneigd om voor de makkelijkste optie te gaan en gewoon een pizza te bestellen. Ook als ik een bepaalde craving heb vind ik het moeilijk om daar niet aan toe te geven. In het begin voelde ik me daar dan heel schuldig over. Gelukkig heb ik dat nu niet meer zo en is mijn mindset veranderd. Als zulke dingen mij op dat moment helpen om me beter te laten voelen, dan is dat soms ook oké.
Ja, je doet natuurlijk al heel veel. Het is ook belangrijk om voor jezelf te zorgen!
Ja, dat is voor mij persoonlijk toch wel de grootste struggle. Ook vind ik het lastig dat sommige mensen mij er online op aanspreken dat ik tegenwoordig weer vlees eet. Ik krijg veel opmerkingen als: ‘’je kunt niet zeggen dat je milieubewust bezig bent als je wel vlees eet.’’ Ik ben acht jaar vegetariër geweest en ik ben toen ontzettend veel afgevallen in een hele korte periode. Ik heb besloten om toch weer vlees te gaan eten, omdat het toen niet goed ging met mijn gezondheid. Ik eet nu eens in de twee weken een stuk vlees. Dat is niet veel, maar ik ben geen vegetariër meer, en daar ben ik ook heel open over. Ik doe wat ik kan, en dat geldt voor Iedereen in de duurzaamheidscommunity.
Ik vind het jammer dat veel mensen snel een oordeel klaarhebben, zonder te vragen naar de reden waarom iemand bepaalde keuzes maakt.
Sommige mensen kunnen gewoon niet anders. Hetzij vanwege gezondheid, hetzij vanwege de afhankelijkheid van een instantie als de voedselbank. Ik vind het jammer dat veel mensen snel een oordeel klaarhebben, zonder te vragen naar de reden waarom iemand bepaalde keuzes maakt.
Hoe zorg je ervoor dat je mentaal sterk blijft en niet overweldigd raakt?
Ik focus me op wat wél kan. Qua boodschappen let ik er bijvoorbeeld op dat ik zoveel mogelijk verpakkingsvrije keuzes maak en ik geen dingen koop die ik niet nodig heb. Ook doe ik mijn best om voedselverspilling tegen te gaan.
Ik ga veel met anderen in gesprek over bepaalde issues. Ik hoop dat er zo minder geoordeeld zal worden als iemand een keuze maakt die niet helemaal duurzaam is. Zo zijn broeken bijvoorbeeld niet altijd makkelijk tweedehands te kopen als je bijvoorbeeld een afwijkende maat hebt, en als je het financieel niet breed hebt koop je toch eerder een broek van de H&M dan van een duurder duurzaam merk. Je hebt dan weinig andere keuze dan te gaan voor fast fashion en een lage prijs te betalen, ondanks dat je waarschijnlijk wel weet dat dat niet de meest 'verantwoorde' keuze is.
Er wordt vaak geroepen dat je als individu stemt met je geld. Door milieubelastende producten links te laten liggen en in plaats daarvan te gaan voor duurzame alternatieven, draag je bij aan een grotere vraag naar die producten. Dat is super belangrijk, maar grote bedrijven en de politiek hebben een veel grotere impact. Het is echter lastig om grote instanties te bereiken, en als er steeds meer individuen zijn die kleine veranderingen in hun leven maken, dan kan dat natuurlijk wel een verschil maken.
Als we veroordelend zijn tegenover anderen, werkt dat averechts.
Als we veroordelend zijn tegenover anderen, werkt dat averechts. Ik hoor mensen ook vaak dingen zeggen als: ‘’als ik dat stuk vlees niet eet, dan eet iemand anders het wel’’ of ‘’als ik dat niet koop, dan koopt de volgende klant het’’. Maar als iedereen zo denkt komen we natuurlijk nooit verder.
Wat zijn belangrijke lessen die je de afgelopen tijd hebt geleerd?
Zoals ik eerde noemde is het me steeds meer gaan doordringen dat een duurzame levensstijl niet toegankelijk is voor iedereen. In ieder geval niet op de manier die de ‘zero waste community’ voor ogen heeft. Zo werk ik in de schoonmaak veel met ouderen, en veel van hen kunnen enkel drinken door een rietje. Voor hen is een papieren of metalen rietje geen optie. Een duurzame levensstijl ziet er dus niet voor iedereen hetzelfde uit. Het is naar mijn idee belangrijk dat daar meer over gesproken wordt. Als iedereen op z’n eigen manier zijn/haar steentje bijdraagt maakt zal dat het verschil gaan maken.
Steeds meer mensen worden zich bewust van milieukwesties en willen hun impact op het milieu verminderen. Welk advies zou jij hen geven, waar zouden ze bijvoorbeeld vandaag nog mee kunnen beginnen?
Iets heel kleins is ervoor zorgen dat je altijd een klein tasje meeneemt, zodat je nooit een plastic tas in de supermarkt hoeft te kopen. Dat is denk ik het makkelijkste wat je kunt doen. Als je dagelijks boodschappen doet en elke dag zo’n tas koopt, bespaar je niet alleen 10-50 cent per dag maar ook ontzettend veel afval.
Wat zou je doen als alles mogelijk zou zijn en geld, afstand of andere belemmeringen geen rol zouden spelen? In andere woorden: wat is jouw droom?
Ik zou het liefst verder willen groeien met mijn blog en mijn Etsy shop. Ik denk dat ik met mijn boodschap echt iets kan betekenen, omdat ik ‘losser’ ben dan de meeste mensen in de duurzame community. Het lijkt mij ook heel gaaf om uiteindelijk een boek te schrijven en lezingen te geven voor grote groepen mensen.
Zijn er nog andere dingen die je graag mee zou willen geven?
Als je begint met duurzaam leven, begin je vaak heel enthousiast. Je wil het dan vaak delen met iedereen die je kent. Ik denk dat het daarbij heel belangrijk is om de focus niet te leggen op wat anderen anders of beter zouden moeten doen. Dat komt vaak wat negatief en belerend over. Als je erover praat omdat je er echt gepassioneerd over bent en deelt wat je zelf doet, zullen er vast mensen zijn die dingen van je gaan overnemen.
Als je zelf duurzaam bezig bent heb je meestal ook een positieve invloed op anderen.
Ik ga bijvoorbeeld iedere maand naar een masseur, en zij vertelde mij laatst dat ze haar plastic shampoofles had ingeruild voor en nieuwe shampoobar (eentje zoals deze) omdat ze geïnspireerd was geraakt door iets wat ik haar vertelde. Ook was er een collega die zei dat ze een herbruikbare waterfles had gekocht omdat ze de mijne er wel cool uit vond zien. Als je zelf goed bezig bent heb je meestal ook een positieve invloed op anderen.